【"परमेश्वरी कृपेच्या अनुभवाचे महत्व"】

आज आपण बघतो महानत्यागी बाबा जुमदेवजींनी स्थापन केलेल्या मानवधर्मात दिवसेंदिवस सेवकांची झपाट्याने वाढ होत आहे, त्यामागील कारण काय?

आपल्यावर घडलेल्या परमेश्वरी कृपेच्या अनुभवारूनच आपल्याला बाबांनी प्राप्त केलेली दैवी शक्ती किती जागृत व शक्तिशाली आहे, याचा परिचय होतो. या अनुभवांमुळेच आपला त्या परमेश्वरावरील विश्वास आणखी दृढ होतो व आपले ध्येय "एक चित्त, एक लक्ष, एक भगवान" याप्रमाणे केंद्रित होते.

"परमात्मा एक" मार्गात येण्याअगोदर सेवकांना भरपूर माध्यमातून या मार्गाची माहिती मिळते. त्यात उल्लेख करायचा म्हणजे एखाद्या सेवकाच्या माध्यमातून, अनेकवाल्यांकडून, सोशल मीडियाच्या माध्यमातून ही माहिती मिळते. पण या सर्वांमध्ये प्रभावी माध्यम म्हणजे "प्रत्यक्ष अनुभव".

आज जे आपण बघत आहोत की, मानवधर्मामध्ये सेवकांची संख्या झपाट्याने वाढत आहे. माझ्या मते यामागील प्रमुख कारण, "अनुभव" आहे. मानवधर्माच्या प्रचार-प्रसार कार्यास सेवकांचे अनुभव हे उत्तम व प्रभावी माध्यम आहे. तसेच सेवकांकडे परमेश्वरी कृपेच्या अनुभवांची कमी नाही. आपल्या मार्गात अनुभवांचा सागर आहे, असे म्हटल्यास वावगं ठरणार नाही.

आपण आधी अनेकांत असतांना आपल्यावर जे काही शारीरिक, मानसिक व आर्थिक दुःख होते, ते दूर होण्याकरिता खूप काही प्रयत्न करून बघितले. खूप औषधोपचार केला, बुवाबाजी, तंत्र-मंत्र सर्व काही करून बघितले, पण आपले दुःख दूर झाले नव्हते. सर्व बाजूने आपण अगदी खचून गेलेले होतो.

काही लोक तर अगदी मरणाच्या दाराला टेकले होते. तेव्हा अगदी शेवटचा उपाय व बुडत्याला काठीचा आधार म्हणुन हा परमात्मा एकचा मार्ग दिसला. कारण तेव्हा त्यांना त्यांच्या परिसरातील सेवकांचा प्रत्यक्ष अनुभव दिसला की, त्यांचे कुटुंब आधी किती दुःखात होते, घरची परिस्थिती किती हलाखीची होती, कुटुंबातील वागणूक किती वाईट होती. पण मार्गात आल्यानंतर तेच कुटुंब किती छान सुधारले, त्यांची आर्थिक परिस्थिती पण वर आली व कुटुंबातील सर्व सदस्यांची वागणूक छान झाली. हे सर्व त्या अनेकातील दुःखी कुटुंबाने प्रत्यक्ष बघितले असते.

पण म्हणतात ना, कोणीही या मार्गात सहजासहजी येत नाही. जेव्हा त्यांच्या दुःखाचे निवारण कुठेही होत नाही, जवळचा पैसा संपलेला असतो, तेव्हा त्या दुःखी कुटुंबाला या मार्गाची आठवण येते. तेव्हा ते आपल्या शेजारी राहत असलेल्या परमात्मा एक मार्गात असलेल्या कुटुंबाकडे बघतात. त्यांनी त्या कुटुंबाची मार्गात येण्याच्या अगोदरची परिस्थिती बघितली असते की, आधी हे कुटुंब कसे व्यसनाच्या, अंधश्रद्धेच्या व विविध दुःखाच्या आहारी गेलेले होते. त्यांची वागणूक पण अतिशय वाईट होती. कुटुंबाची आर्थिक परिस्थिती बिघडलेली होती, दाण्या-दाण्याला मोहताज झालेले होते. पण जेव्हा पासून त्यांनी परमात्मा एक मार्गात प्रवेश केला त्या कुटुंबाची दशा आणि दिशाच बदलून गेली. त्यांचे सर्व दुःख दूर झाले, वाईट व्यसन सुटले, वागणूक सुधारली, घरची आर्थिक परिस्थिती पण बळकट झाली. कोणीही हुंगत नसलेल्या त्या कुटुंबाला आज समाजात मानाचे स्थान आहे. हे सर्व त्या दुःखी कुटुंबाने प्रत्यक्ष डोळ्याने बघितले असते.

आपण कुणाला कितीही सांगितलं तरी कोणी आपल्या शब्दांवर तितका विश्वास ठेवत नाहीत, पण प्रत्यक्ष बघितलेल्या अनुभवावर सर्वच विश्वास करतात. म्हणून माझ्या मते परमात्मा एक मार्गात येण्याअगोदर या मार्गातील अनुभवाच्या माध्यमातून सेवकांना माहिती मिळते व ते जास्त प्रभावी देखील ठरते. या मार्गात आल्यावर सर्व दुःख दूर झालेले आहे. हा अनुभव प्रत्येक सेवकांनी घेतलेला आहे. म्हणून मला तरी असे वाटते की, या जगात असे कोणतेच दुःख नाही, जे या मार्गात आल्यावर दूर नाही होऊ शकत. कारण बाबांनी दिलेला हा मार्ग व ही भगवत कृपा खुप अनमोल आहे. जिथे विज्ञान संपतो, तिथे या मार्गाची सुरुवात होते.

"अनुभव" हा शब्द मानवधर्मामधील सेवकांना फार प्रेरणा देणारा व महत्त्वपुर्ण मार्गदर्शन करणारा महत्त्वाचा घटक आहे.

"अनुभव" या शब्दाची व्याख्या करणे तसे अवघडच आहे कारण अनुभव ही काही हातामध्ये घ्यायची वस्तु नाही तर अनुभव हे सेवकांना तत्व, शब्द, नियमांचे पालन करण्याचा मार्ग दाखवितात, झालेल्या चुकांतुन घडलेल्या अनुभवाच्या माध्यमातून शिकण्याचा, सावरण्याचा मार्ग अनुभव देतो म्हणजेच अनुभव हे सेवकांकरीता अप्रत्यक्षरीत्या एक आत्मानुभवच आहे.

महानत्यागी बाबा जुमदेवजींनी स्थापन केलेल्या मानवधर्माचा पाया जणु अनुभवावरतीच आधारीत आहे, अर्थातच महानत्यागी बाबा जुमदेवजींच्या परिवारात आलेले दुःख व त्या दुःखावर दैवी शक्तीने केलेली मात हाच अनुभव मानवधर्मामधील प्रत्येक सेवकांकरीता प्रेरणास्रोत आहे व यामुळेच म्हटले जाते की अनुभव हाच गुरु आहे.

आपल्या मानवधर्मामधील अनुभवांचा संबंध आत्म्यासोबत व मनासोबत जुळलेला असतो व त्यामुळेच अनुभवाचे सुद्धा आपण दोन प्रकार पाहु शकतो. पहीला प्रकार असा की "स्वताःचे अनुभव" स्वतःवर घडलेले अनुभव. अशा अनुभवांना आपण प्रत्यक्ष अनुभव संबोधतो ज्याचा संबंध आत्म्यासोबत असतो, तर अनुभवाचा दुसरा प्रकार म्हणजेच दुसऱ्या सेवकांना आलेले अनुभव व आपण ऐकलेले अनुभव ज्याला आपण अप्रत्यक्ष अनुभव संबोधतो व अशा अनुभवाचा संबंध मनासोबत असतो.

"अनुभव" असा विषय आहे की मानवधर्मामधील अनुभव ऐकताना आपण कधी-कधी काही अनुभव अशाप्रकारचे ऐकतो कि आपल्या अगांवर काटे ऊभे होतात, मन स्तब्ध होऊन जाते व डोळ्यांतून अश्रुधारा वाहायला लागतात. अशाप्रकारचे अनुभव सेवकांना धैर्य, आत्मविश्वास, अनुभुती व आत्मबळ प्रदान करतात व हेच घटक सेवकांना मानवधर्माबद्दलची जाणीव योग्य पद्धतीने समजावुन देतात. म्हणूनच म्हटले जाते की, मानवधर्मामधील अनुभव कधीच चुकीचे असु शकत नाही, कारण हे अनुभव सेवकांच्या जिवनातील सत्य आहे व यामुळेच सेवक आपल्या जीवनात मानवधर्माच्या शिकवणीला योग्य प्रकारे अमलात आणु शकतो व मानवधर्माच्या प्रसार व प्रचार कार्याला मदत करु शकतो.

अनुभवाचे स्रोत काय आहेत व ते आपणास कुठे मिळतील याचे ज्ञान सेवकांना असणे अत्यावश्यक आहे, कारण महानत्यागी बाबा जुमदेवजींनी स्थापन केलेल्या मानवधर्मामध्ये दैवी शक्तीच्या गुणांचे अनुभव ऐकण्यासाठी, सांगण्याकरीता व त्या अनुभवावर चर्चा करण्याकरीता प्रत्येक गावोगावी, खेड्यापाड्यांमध्ये, शहरामध्ये चर्चा बैठक सुरू करण्याचे आदेश बाबांनी दिले आहेत व हीच चर्चा बैठक अनुभवाचे मुख्य स्रोत आहे. याच चर्चा बैठकीमध्ये सेवक भगवंताच्या उपस्थितीमध्ये स्वतःवर आलेले अनुभव सांगत असतो व त्याच अनुभवाद्वारे सेवक आपल्या जीवनात मानवधर्माच्या नियमांच्या अनुषंगाने वागण्याचा प्रयत्न करतो. मानवधर्माच्या वाढत्या प्रसार व प्रचाराच्या माध्यमातून ज्याप्रमाणे सेवक संमेलन,नववे हवनकार्य, सामुहीक जनरल हवनकार्य यांच्या चर्चा बैठकीच्या माध्यमातून सेवकांना भरपूर प्रेरणा देणारे, मानवधर्माची शिकवण देणारे, दैवी गुणांची सत्यता दाखविणारे अनुभव ऐकायला मिळतात व त्याच अनुभवाद्वारे सेवकांचा दैवी शक्तीबद्दलचा विश्वास आणखी दृढ होतो व आपले ध्येय "एक चित्त, एक लक्ष, एक भगवान" याप्रमाणे करण्यास मदत मिळते.

मानवधर्मामधील मौलीक अनुभव आपणास सेवकांना माहीती करुन घ्यायचे असतील तर आपल्याला अनुभवी सेवकांच्या संपर्कात राहावे लागेल म्हणजेच जेष्ठ सेवक, मार्गदर्शक, कार्यकर्ते यांच्या संपर्कात राहुन आपण सेवक अनुभवाची महत्ता, बाबांच्या काळातील विलक्षणीय अनुभव आपणास माहीती होऊ शकतात व कशाप्रकारे महानत्यागी बाबा जुमदेवजींनी अनुभवाद्वारे सेवकांना जागृत केले हे सुद्धा आपल्या प्रत्ययास येईल.

*"अनुभव" म्हणजेच आपल्या सेवकांच्या हातुन दैनंदिन जीवनात कर्म करतांना तत्व, शब्द, नियम, मानवधर्माची शिकवण, महानत्यागी बाबा जुमदेवजींचे आदेश यांची कळत-नकळत, जाणुनबुजून अवहेलना करणे, पायमल्ली करणे व कर्मभोगास पात्र होणे व त्या कर्मभोगातुन सुटका मिळविण्याकरीता आपल्या मार्गदर्शकांकडे, चर्चा बैठकीमध्ये सर्व सेवकांच्या उपस्थितीमध्ये झालेल्या चुकीची भगवंताला क्षमा मागणे व पुन्हा तशी चुक न करण्याचे वचन देणे व भगवंताने केलेली क्षमा व त्या कर्मभोगाच्या चक्रातुन बाहेर पडुन पून्हा सुखाकडे वाटचाल करणे यास आपण "अनुभव" संबोधु शकतो. *

त्याचप्रकारे अनुभवाचा दुसरा प्रकार म्हणजेच जेव्हा आपण अनेकात दुःखी जीवन जगत असतांना कुणीतरी सेवक "मानवधर्माबद्दल" परिचीत करतो व आपण मानवधर्माचा स्विकार करुन दुःखातुन मुक्त होतो व जेव्हा हीच माहीती जेव्हा दुसऱ्या अनेकातील दुःखी व्यक्तींना कळते व तेव्हा तो व्यक्ती सुद्धा मार्गाशी जुळण्याचा प्रयत्न करतो यालाच "अनुभव" संबोधले जाते व हेच मानवधर्माच्या दैवी शक्तीबद्दलच्या अनुभवाचे महत्व आहे.

"अनुभव" सेवकांकरिता फार छान मार्गदर्शक आहे. अनुभवाचे विलक्षणीय महत्व सेवक तेव्हाच समजु शकेल जेव्हा सेवक अनुभवाद्वारे मिळालेले ज्ञान स्वतःच्या अंगी उतरवु शकेल, कारण अनुभवाद्वारे मिळालेली गुणवत्ता जीवनभर कामात येईल व सेवक अनुभवाच्या मार्गदर्शनातुन प्रेरित होवुन आपल्या जीवनात मानवधर्माच्या शिकवणीनुसार कर्म करेल.

आज सोशल मीडियावर देखील सेवकांचे प्रत्यक्ष अनुभव प्रसारित केले जातात, त्यामुळे देखील भरपूर दुःखी कुटुंब या मार्गात आलेले आहेत. तसे आपल्या मार्गात अनुभवांची कमी नाही. प्रत्येक सेवकाजवळ त्याचा एक तरी असा प्रत्यक्ष अनुभव नक्कीच आहे. म्हणून आपल्या मार्गात "अनुभव सागर" आहे, असे म्हटल्यास वावगं ठरणार नाही. या अनुभवांमार्फतच आज मानवधर्माचा प्रचार आणि प्रसार होत आहे. म्हणून परमात्मा एक मार्गात सेवकांच्या अनुभवाला अतुलनीय असे महत्व आहे.

लेखन :-

★ श्री. प्रदिप किसनजी मते, मु. पुलगाव, जि. वर्धा

★ श्री. रवि नारायणजी मेश्राम, मु. कामठी, जि. नागपूर

सोशल मीडिया प्रकाशन : Parmatma Ek News & Info